دانلود فیلم جوکر 2019 دوبله فارسی Joker

دانلود فیلم Joker 2019 دوبله فارسی با لینک مستقیم

دانلود رایگان دوبله فارسی فیلم جوکر 2019 با کیفیت عالی

کیفیت BluRay 1080p 720p دوبله فارسی حرفه ای

دانلود فیلم جوکر 2019 دوبله فارسی

نام فارسی : جوکر

[codein_imdb]

 

هشدار: این متن، داستانِ فیلم را لو می‌دهد.

اولین واکنشی که پس از بالا رفتنِ تیتراژِ پایانی «جوکر» (Joker)، ساخته‌ی تاد فیلیپس داشتم این بود که نیازِ شدیدی به گرفتنِ سرِ مارتین اسکورسیزی با دو دستم و گذاشتنِ یک ماچِ گنده و آب‌دار وسط پیشانی گرامی ایشان پیدا کردم؛ هم به خاطرِ تمام پیشرفت‌هایی که سینما به او مدیون است و هم به‌ عنوان معذرت‌خواهی؛ بعضی‌وقت‌ها آدم فراموش می‌کند یا دست‌کم می‌گیرد بزرگانِ دور و اطراف‌مان چرا بزرگ هستند؛

بعضی‌وقت‌ها آن‌ها کارهای بزرگشان را آن‌قدر بی‌شیله‌پیله، غیرعلنی، ظریف و بی‌ادعا انجام می‌دهند که خیلی راحت می‌توان غفلت کرد و از جلوی آن‌ها عبور کرد. اینکه مونا لیزای لئوناردو داوینچی یا شبِ پُرستاره‌ی ون سان ونگوگ دوتا از شناخته‌شده‌ترین تابلوهای نقاشی تاریخِ بشر هستند به این معنا است که روبه‌رو شدن با آن‌ها در هر جای باربط و بی‌ربطی شاید بعضی‌وقت‌ها باعث می‌شود در حال قدم زدن در یک گالری هنری، آن‌ها را به قیمتِ دیدنِ آثارِ دیده‌نشده‌تر نادیده بگیریم. مشکل این است که حضورِ آن‌ها در جلوی چشمانمان آن‌قدر عادی می‌شود که ممکن است آن‌ها هم عادی به نظر برسند؛

ممکن است جادوی غیرزمینی آن‌ها زمینی به نظر برسد؛ ممکن است چیزی که برای اولین‌بار همچون یک سطلِ رنگ قرمزِ پاشیده شده روی یک دیوارِ سفید منحصربه‌فرد و چشم‌گیر به نظر می‌رسید، به‌گونه‌ای در پس‌زمینه‌ی زندگی استتار کرده و با دنیای عادی پیرامونش مخلوط شود که تمام نقش و نگاره‌های مدهوش‌کننده‌اش که زمانی نفس‌مان را بُریده بود و دهان‌مان را به تحسین وا داشته باشد حالا مثل گذشته به چشم نیاید. این اتفاق معمولا وقتی می‌افتد که دور و اطرافِ آن زیادی شلوغ می‌شود.

در حال زُل زدن به تابلوی روی دیوار در افکارِ خودت تنها هستی که ناگهان عده‌ای از راه می‌رسند و شروع به سلفی گرفتن‌های تکی و دسته‌جمعی با آن می‌کنند. درست به همان شکلی که خودت دفعه‌ی اول در حال انجام دادنش بودی. بنابراین مجبور می‌شوی کاسه و کوزه‌ات را جمع کنی و در جای ساکت‌تر و خلوت‌تری دوباره پهن کنی. شاید این‌جور مواقع یک‌جور حسودی هم در وجودِ آدم قُل‌قل‌ می‌کند. چرا آن نباید برای من باقی می‌ماند. ولی هر از گاهی شوکی بهمان وارد می‌شود و ناگهان به خودمان می‌آییم و آن‌ها را از نو کشف می‌کنیم.

همان احساسِ ناب و پُرشور و اشتیاقی که برای اولین‌بار از برخوردِ با آن‌ها داشتیم را شاید حتی قوی‌تر از بارِ اول احساس می‌کنیم. در آن زمان است که سرت را به آن گوشه‌ی شلوغ و پُرسروصدای گالری برمی‌گردانی و آن‌جا را کماکان سرشار از بینندگانی که در حالِ سلفی گرفتن و لایو رفتن هستند پیدا می‌کنی. اما این بار به‌جای اینکه رویت را با انزجار برگردانی، به سمتِ آن‌ها قدم برمی‌داری، در جمعشان می‌نشینی و در هیاهوی افکتِ صوتی عکس‌برداری موبایل‌هایشان یا گفتگوهایشان، به تابلویی که فکر می‌کردی ته‌دیگش را هم خورده‌ای، به تابلویی که فکر می‌کردی «دیگه خـز شده» نگاه می‌کنی و درست مثل روز اول از دیدنِ آن وارد خلسه می‌شوی، دلت هُری می‌ریزد و تک‌تک سلول‌های مغزت با هول و ولا و سراسیمگی به این سو و آنسو می‌دوند و می‌بینی چیزهایی که به مرور زمان ماهیتِ استثنایی‌شان را در نگاهت از دست داده بودند، اتفاقا آن‌قدر استثنایی هستند که هرکسی قادر به تکرارشان نیست.

«جوکر» بدون نکته‌ی مثبت نیست. اما بزرگ‌ترین نکته‌ی مثبتِ فیلم در محاصره‌ی تمام چیزهایی که به ضرر آن هستند، بیش از اینکه لذت‌بخش باشد، اعصاب‌خردکن است؛ بزرگ‌ترین ویژگی مثبتِ فیلم عین یک ذره‌بین، مشکلاتِ دیگر بخش‌های فیلم را دُرشت‌تر می‌کند. بزرگ‌ترین نکته‌ی مثبتِ فیلم نقش‌آفرینی واکین فینیکس است. فینیکس و جوکر از آن زوج‌هایی هستند که به درونِ یکدیگر ذوب شده‌اند. او در اجرای اختلالِ عصبی آرتور که در قالبِ خنده‌های ناگهانی و غیرقابل‌کنترل فوران می‌کنند عالی است.

خنده‌هایی که بیش از اینکه خنده باشند، گریه و شیون و ناله‌ای هستند که گویی به‌دلیلِ خشک شدنِ چشمه‌ی اشک‌های آرتور، در قالبِ خنده بیرون می‌زنند؛ خنده‌هایی که بیش از اینکه خنده باشند، همچون زجر کشیدنِ آرتور در حین بالا آوردنِ آجری که در گلویش گیر کرده هستند. فینیکس به‌طرز خیره‌کننده‌ای در به نمایش گذاشتنِ ماهیتِ غیرقابل‌پیش‌بینی، افسارگسیخته و پُرجست و خیزِ جوکر موفق است. یکی از ویژگی‌های جوکر این است که انگار در حالی بدنِ فیزیکی‌اش در دنیای خودمان قرار دارد که روحِ سرکش و زنجیربُریده‌اش در یک قلمروی جهنمی دیگر پرسه می‌زند. فینیکس خیلی خوب توانسته این شکافِ روانی را به نمایش بگذارد.